Bir tiyatronun şarkısı
İsmi bende gizli
Daima yüreğime dokunacak
Bir sahnenin parçası
Her dinlediğimde içim akıyor
Dereler nehirler taşıyor
Ben bir balık oluyorum
Ben kendimden taşıyorum
Suya aç kurak topraklara
Nimet misali yağıyorum
Avucunu rabbine açmış çocuklara
Mucize misali geliyorum
Kimseyi önüme katmadan
Ardımda yıkıntı bırakmadan
Herkesin selamını alarak
Ben buraya geliyorum
Kendimi ararken yine kayboldum
Bu sefer ne bulacağım
Hiç bilmiyorum
Bu 24 sayfalı kitapta
Yeni bir paragraf yazacağım
Bu sefer
Okunmaya değer olacak
