Bu hikayeyi duyduğumda çok ilgili ile dinlemiştim.
Ve sizinle paylaşmak istedim:
Amerika’da 15 yaşındaki bir çocuk marketten ekmek çalarken yakalandı. Kaçmaya çalışırken bir de raf kırmış.
Çocuk tutuklanmış ve mahkemeye çıkartılmış.
Kararı vermeden önce hakim çocuğu da duymak ister.
Hakim: Neden çaldın?
Çocuk: Ekmeğe ihtiyacım vardı.
Hakim: Çalmak yerine ekmek alamadınız mı?”
Çocuk: Satın alacak param yoktu.”
Hakim: Ailenden para isteyebilirdin.
Çocuk: Evde sadece annem var. Annem hasta ve işsiz. Sırf bunun için biraz ekmek ve peynir çaldım.”
Hakim: Sen küçüksün, normalde işin de yok.
Çocuk: Yıkama üzerinde çalıştım. Bir hafta önce anneme hizmet etmek için izin aldım ve bu yüzden kovuldum.
Hakim: Yardım isteyecek yeriniz, kimseniz yok muydu?
Çocuk: Her gün evden çıktığımda herhangi bir iş için eleman arayan en az elli adresle iletişime geçiyorum ama, başarısız. Sonunda hırsızlık yapmaya karar verdim.
Çocuğun ifadesinin ardından hakim kararını açıkladı:
Çalmak, özellikle EKMEK çalmak çok utanç verici bir suçtur. Ve işte hepimiz bu suçtan sorumluyuz. Bu odadaki herkes ve ben de bu suçtan sorumluyum.
O zaman tüm mahkeme katılımcıları 10 $ ile ceza alacak. Siz her biriniz 10 $ gönderene kadar kimse mahkeme salonundan ayrılmayacak.”
Hakim de 10 $’ını verdikten sonra aç çocuğu polise teslim eden markete de 1,000 $ para cezası verdi.
Kararı duyduktan sonra çocuk gözyaşlarını tutamadı ve ikinci karar okunurken hakimi görünce heyecanlandı.
Hakim gözyaşlarını saklamaya çalışarak, salonu terk etti. Hakimin son sözleri bunlardı:
“Bir kişi ekmek çalarken yakalanırsa, o toplumun, devletin tüm insanları utanmalıdır”.
