Yazının başlığını gören okurlarımın gözlerindeki ışığı görür gibiyim. Ancak bu başlık 1927 yılının gazete manşetlerinden… Devlet,...
Yazının başlığını gören okurlarımın gözlerindeki ışığı görür gibiyim. Ancak bu başlık 1927 yılının gazete manşetlerinden…
Devlet, Cumhuriyetin ilk yıllarında özellikle Ankara’da ortaya çıkan barınma meselesini, konut sorununu, özellikle kira meselesinin derinleştiğini görerek, Ankara’da çalışan memurlara harcamalarında bir kolaylık olsun diye “Pahalılık Zammı” adı altında bir ödeme yapılmasına karar verir. Emurlara verilen bu yardım ödemesi, 29 Nisan 1928 tarihinde TBMM oturumunda Ankara’nın ilçelerini de kapsayacak şekilde düzenlenir. Bu yardım 1928 yılından itibaren “Muvakkat Tazminat” – Geçici Tazminat – olarak ödenir.
Bu yardım memurların kıdem derecelerine göre farklılaştırılır. 10,15,22,30 ve 60 lira olarak belirlenir. Muvakkat Tazminatın yıllık tutarı 1941 yılına geldiğinde 3 milyon liraya ulaşmıştır. Ancak bu yardım memurların düşük derecelerde çalışıyor olmaları nedeni ile çok etkili olmadı. Ayrıca ev sahipleri de yardımı bahane ederek, kiraları daha da artırmışlardı. O kadar ki kira artışları ile ilgili tartışma, meclisin Ankara dışına taşınması meselesine kadar getirdi. En ilginç tartışmayı Kastamonu Mebusu Abdulkadir Kemali Bey ve arkadaşları başlatır. Abdulkadir Kemali ve arkadaşı meclis Başkanlığına bir dilekçe verir. 18 Teşrini evvel 1338(1922) tarihli bir dilekçeye göre memleket düşmandan kurtarılmıştır. Ankara’da konut sıkıntısı çekilmektedir. Mevcut kiralar çok yüksektir. Hayat şartlarının zorluğu nedeniyle meclis daha iyi koşullara sahip; Bursa, Konya veya İzmir’e taşınmalıdır. Önerge etraflıca tartışılır ve oylama sonucu meclisin başka yere nakli teklifi reddedilir.
Ancak günümüzde her yerde kiralar çok yüksek ve memurlara, emeklilere, işçilere, kira yardımını dillendiren ve çözüm üreten yok. Esen kalın…
