10 Nisan 1928'de Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde yapılan anayasa değişikliği ile 1924 Anayasası'nın 2. maddesinde yer alan "Türkiye Devleti'nin dini, Dini İslâm'dır" ibaresi çıkarılmıştır.
Bu değişiklik, devletin herhangi bir resmi dininin olmayacağı prensibinin anayasal zeminde ilk adımı olarak kabul edilir. Aynı zamanda, milletvekili yeminindeki "vallahi" kelimesi de "namusum üzerine söz veririm" şeklinde değiştirilmiştir.
Her ne kadar laiklik ilkesi Anayasa'ya tam olarak 5 Şubat 1937 tarihinde dahil edilmiş olsa da, 10 Nisan 1928'deki bu değişiklik, laikliğin fiilen uygulanmaya başlandığı ve bu yöndeki iradenin ilk somut göstergesi olarak tarihsel bir öneme sahiptir.
Bu nedenle, bazı kesimler tarafından 10 Nisan "Laiklik Günü" olarak anılmaktadır.
