Hani derler ya, “Allah’a emanet” diye… İşte tam olarak öyle! Asansöre binmek öğrenciler için sanki Rus ruleti oynamak gibi bir şey haline geldi.
Düşünün; Hacettepe Üniversitesi hazırlık sınıfında okuyan genç bir kız, tek başına yurtta asansöre biniyor. 5. kattan çıkışa inecek, ama asansör bir anda “hop” diye duruyor.
Karanlık, telefon çalışmıyor, nefesini tutmuş öylece kalıyor. Sonra “pat” diye eksi 4. kata çakılıyor. Yani öğrencinin yaşadığı korku, herhangi bir ders kitabına değil, doğrudan korku romanına malzeme olacak cinsten!
Bu yurtlarda kalan öğrenciler haklı olarak soruyor.? Milyonlarca lira harcanıp yapılan bu yurtlarda, asansörlerin bakımı neden doğru düzgün yapılmaz? Öğrencilerin can güvenliği neden bu kadar ucuz? Yurt yönetimi, bakım firması, ilgili bakanlık… Herkes birbirine bakıyor ama asansör birden boşluğa bırakıyor!
Genç kız yaşadıklarını sosyal medyada paylaşıyor, itfaiye, ambulans, polis koşturuyor. Sağ olsunlar, hepsi canla başla ilgilenmiş. Ama mesele bu değil! Mesele, o asansörün neden bu hale geldiği!
Mesele, “şükür ki ölmedik” diye teselli bulmak zorunda kalan bir öğrencinin ruh halidir.
Koskoca yurtlarda öğrencilerin tek güvencesi dua etmek olmamalı. Bu ülkede gençler eğitim için değil, asansörden sağ çıkmak için mücadele etmemeli.
Kısacası, KYK yurtlarındaki asansörler “yük taşısın” diye var. Öğrencilerin hayatını yük etmek için değil!
Asansörler, modern binaların vazgeçilmez bir parçası olarak hem konforlu bir ulaşım sağlamakta hem de zamandan tasarruf etmeye olanak tanımaktadır.
Ancak asansörlerin güvenli ve verimli bir şekilde çalışabilmesi için düzenli bakım ve periyodik kontrollerinin yapılması büyük bir öneme sahiptir.
Göz ardı edilen ya da ihmal edilen bakımlar, zamanla ciddi arızalara, yüksek maliyetli onarımlara ve hatta ölümlü kazalara yol açabilir. Bu nedenle, hem bina yöneticileri hem de kullanıcılar için asansörlerin bakım süreçlerine dair farkındalık önemlidir.
Yüksek katlarda kullanılan asansörlerin bakımında yöneticilere büyük görev düşüyor.