Anne ile çocuk, dolayısıyla da aile bütünü etle tırnak gibidir.
Anne ile bebeği arasında ilişki bulut bütünlüğüne benzer. Annenin duyguları su zerrecikleri gibidir ve genele bulut olarak yansır.
Nasıl ki, gökyüzünün açık ya da kapalı olması ile bulutlara ve güneşe bağlıysa, işte annenin psikolojisi de buna benzer. Anne mutluysa çocuk ve eş mutludur.
Annenin kaygıları, psikolojisi, hüznü, kederi, mutlak suretle çocuğa yansıyor.
Söz konusu bağlantıyı İngiltere’deki Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Enstitüsü, tam 40 bin anne-bebek üzerinde yapılan özel gözlem araştırması ile bulundu. Bu ilinti hem bebeklerde hem de ilkokul çağında ki çocuklarda da devam etmekte.
Annenin psikolojisi çocuğun sağlığına, okul başarısına, arkadaşlarıyla uyumuna kadar yansıyor.
Araştırmanın sonucunda; bebeklikten çocukluğa mutluluk onların annesinin duygusal durumuna bağlı olduğu tespit edildi.
Yapılan araştırmaya göre anneler mutluysa çocuklar da mutlu. Eğer anneler evlerinde sürekli mutsuzsa çocuklar da evde ve/veya okulda mutsuz oluyor, arkadaşlarıyla iletişim kurmakta zorluk çekiyor, kolaylıkla hastalanabiliyor.
Araştırmada babaların çocukları üzerinde pek etkili olmadığı sonucuna varıldı. Babaların mutluluğunun ya da mutsuzluğunun çocukları anneleri kadar etkilemediği ne kadar da düşündürücü değil mi?
Araştırmanın başında bulunan Doktor Maria Lacovou, “Üvey olsun ya da olmasın çocukların mutlu olmasında en önemli etken anneleriyle olan ilişkileri” der.
Tüm bu bulgular, aile ilişkileri ve ebeveynlerin mutluluğunun gençlerin mutluluğunun anahtarı olduğunu ortaya koyuyor” dedi.
Demek ki mutlu ebeveynlere sahip çocukların hayatta daha başarılı olması pek de tesadüf değil.
Sorunlu, sıkıntılı, buhranlı ebeveynler konunun önemini kavrayıp muhakkak sorunu çözmeliler. Bu durumdan sadece onların etkilenmediğini çocuklarının da etkilendiğini bilmeliler.
Demek ki kafamıza olur olmadık şeyleri takmayıp, güzelliklere odaklanmalı, yaşantımızı güzelleştirmek için çaba sarf etmeliyiz.
Mutlu anlar mutlu yarınlar…