Azerbaycan’dan dönüş yoluna çıkan bir C-130… İçinde görev bilinciyle yola koyulmuş yirmi asker…
Ve sonra, sınırın sessizliğinde kaybolan bir uçuş.
Yeryüzüne düşen yalnızca bir uçak değil; yirmi yürek, yirmi hayat, yirmi hikaye oldu.
Annelerin elleri, bir fotoğraf karesine son kez dokunurken titriyordu.
Babaların gözleri yere değil, bir umut ararmış gibi gökyüzüne bakıyordu.
Gökyüzü…
Başımızı her kaldırdığımızda özgürlük gördüğümüz o geniş mavilik…
Bugün bize bir kaybın habercisi oldu.
“Bugün yirmi evde ışıklar aynı parlaklıkta yanmıyor.
Bazı kapılar artık eskisi kadar hızlı açılmıyor.
Bazı sofralarda bir tabak eksik."
Rüzgar yine esecek, bulutlar yine yürüyüp gidecek;
ama gökyüzünün üstünde bugün bir iz var:
Vatanına dönmeye çalışan yirmi şehidin bir daha evlerine dönemeyecekleri gerçeği…