6 Şubat depreminin üzerinden 3 yıl geçti, Hatay’da enkazdan çıkan genç hala travmayla mücadele ediyor.
Genç, yaşadıklarını şu sözlerle anlatıyor:
“Tedavi olmak istemiyorum. Annem evlenmemi istiyor ama ben öyle şeyler hiç düşünmüyorum. Benden baba olmaz. Hayat inişli çıkışlı ama ben sadece pes edenlerdenim. Hayatın inişleri, çıkışlarına değmiyor.”
Depremin ardından barınma, psikolojik destek ve sosyal yaşam sorunlarının çözülmediği Hatay’da, gençlerin umutsuzluğu giderek artıyor. Uzmanlar, deprem bölgesinde travma sonrası stres bozukluğu yaşayan kişilerin büyük bir kısmının yeterli psikolojik desteğe ulaşamadığını vurguluyor.
Deprem bölgesinde yaşamın yavaş yavaş normale dönmesi beklenirken, birçok depremzede için hayat hala 6 Şubat sabahında donmuş gibi.
“Hatay unutuluyor mu?” sorusu, her geçen gün daha sık duyuluyor.
