Denizli'nin tarihine önemli katkılarda bulunan Araştırmacı Yazar Hüsamettin Ataman, son makalesinde Denizli Kent Müzesi'ni ziyaretine dair izlenimlerini paylaştı.
Hüsamettin Ataman son yazısında;
Denizli Valiliği ve Denizli Büyükşehir Belediyesi Başkanlığı tarafından yıkılan tarihî Endüstri Meslek Lisesi’nin, Denizli Mimarlar Odası’nın direnişi sonucu yıkımdan kurtarılan TAŞ ATÖLYELER bölümünde hizmete girdi.
Binanın restorasyonu, aslına uygun olarak, düzgün yapılmış. Mimarî ayrıntılara özen gösterilmiş.
Denizli Kenti’nin ‘Kentsel Gelişimi’, ‘Kentsel Değişimi’ kısmına fazla özen gösterilmemiş. Birkaç cümle ile, birkaç fotoğrafla geçiştirilmiş.
“Tarih boyunca Denizli nasıl bir yerleşime sahip imiş de şimdi nasıl bir yerleşime kavuşmuş?” konusuna yer verilmemiş. Kentin imar planlarına değinilmemiş. Bu konuda Kent Belleği’ni oluşturan mekânlara ait fotoğraflar müzede fazla yer bulamamış.
Unutmayalım ki; Bir Kentin Mimarisi, O Kentin Kültürü’dür.
Bir kentteki mimarî yapılar, meydanlar, caddeler, parklar, dinlenme alanları o kentin belleğini yaşatan unsurlardır.
Yıkılan Ulu Cami’nin, yıkılan İktisat Bankası’nın, yandıktan sonra restore edilip günümüzde Konservatuar olarak kullanılan Külahçıoğlu Un Fabrikası’nın maketleri yapılıp sergilenmiş.
Zaman içinde Valilik veya Belediye tarafından yıkıldığı için günümüzde var olmayan Hükümet Konağı, Memleket Hastanesi, Halkevi, Kız Meslek Lisesi gibi diğer birçok tarihî binaların maketlerinin de yapılıp sergilenmesi Kent Belleği’nin canlandırılması bakımından güzel olurdu.
Denizli’nin geleneksel meslekleri, mankenler ve gerçek nesneler kullanılarak başarılı bir şekilde canlandırılmış. Müzeyi gezenlerin en çok ilgisini çeken de zaten o bölümler.
MÜZE’yi gezmeye ve gördüklerimi aktarmaya, birkaç günlük SEÇİM arasından sonra, devam edeceğim.