Gece en güzel elbisesini giymiş

Yıldızlar bugün İçin hazırlanmış

Bacalardan duman çıkıyor

Keder yeni bir göreve başlamış

Her gün yeni bir çile bahşediyor insana 

Ertesi gün bir gülümseme hediyesiyle 

Bir şarap hediye ediyor

Kanından bir renkle

Dünyaya bir günah daha doğuruyor 

Bavuluyla bu diyarı terk eylemek 

Bu da bir seçenek

Evvela savaşmak gerek

Kim bilir, belki de ölüm bizden yanadır

Sırtüstü uzanmışsın, tavanında gökyüzü

Ellerin kalbinin üzerinde, içinde bir savaş

Ne kadar dayanırsan dayan 

Bu dünyada ölene kadar bitmez savaş 

Üşümüşsün güneşin altında

Kim bilir kaç ateş söndü 

Güneşin soğuğu teninde

Acımasızca parlıyor

Kirpiklerinden kar yağıyor başıma

Seni tanımıyorum ama bahar yakın

En yüksek tepeden en derin kuyuya

Ellerimden yağmur sıçrıyor

Kurumuş toprakların verimsiz tarlalarına 

Kim güzel kılar dünyayı yaşamakla 

Acısıyla da heyecanlı 

Bu dandik sirk

Herkese bir maske veriyor

Bir kuşku son kez göç ediyor zihne

Ardından dünyalar kuruluyor

Sadece uykusu vardı ölmek üzereyken 

Gözlerini kapattı güneşe doğru 

Gece en güzel elbisesini giymiş